Με ειλικρινή έκπληξη διάβασα το πρόσφατο άρθρο του Μητροπολίτη Ηλείας, ο οποίος με αφορμή ένα σοβαρό περιστατικό- σχολικής βίας σε έναν 18χρονο μαθητή από συμμαθητές του(bullying) – αποφάσισε να μας εκμυστηρευθεί σκέψεις επί παντός του επιστητού, ή μάλλον ανεπιτυχείς μεταφορές των θρησκευτικών του «βεβαιοτήτων» στο κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό και επιστημονικό γίγνεσθαι.
Θα κάνω κάποια σχόλια στο άρθρο του (25.04.2015) προσπαθώντας να απαντήσω ευσύνοπτα στις δικές του απεραντολογικές –το λιγότερο- παρατηρήσεις.
1. Δεν έχω υπόψη μου καμία επιστημονική μελέτη που να συναρτά τη βία ή τη μη βία των ανθρώπων με την Ορθόδοξη πίστη. Όσο δε για την κατά τον Μητροπολίτη αποκλειστική σχέση της χριστιανικής ζωής, με την αποφυγή του κακού, μάλλον δεν δικαιώνεται η πεποίθησή του αν αναλογιστεί κανείς πρόσφατα ή και παλαιότερα «κατορθώματα» εκκλησιαστικών ταγών που είδαν το φως της δημοσιότητας (και πήραν και το δρόμο της δικαιοσύνης όπως το παραδικαστικό κύκλωμα, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, η αποπλάνηση ανηλίκων από ιερείς κλπ). Ουδείς λοιπόν, χριστιανός ή μη, έχει το εξ ορισμού προνόμιο της αρετής. Γι αυτό άλλωστε ο λαός μας λέει «προφάσεις εν αμαρτίαις»…
2. Η αυστηρή πειθαρχία και ο αυταρχισμός της ιεραρχίας παραπέμπουν βάσιμα σε άλλα καθεστώτα και δεν έχουν ταυτολογική σχέση με τον σεβασμό. Ο σεβασμός, αντίθετα με την βίαιη πειθάρχηση, δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται. Και σίγουρα δεν επιβάλλεται μέσα από την επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας στους μαθητές, αλλά, μέσα από τη γνώση, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού.
3. Όσον αφορά το θέμα των ελαφρών ναρκωτικών, μπορώ να τον παραπέμψω στις μελέτες που δεν επιβεβαιώνουν τις απόψεις του. Στις 9 Μαΐου, πράγματι, διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο όχι ειδικά από τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και το τμήμα Δικαιωμάτων, αλλά με την υποστήριξή τους, με στόχο, μεταξύ άλλων, τη νομιμοποίηση της θεραπευτικής κάνναβης, την ενημέρωση για τις αντιναρκωτικές πολιτικές, για τα εναλλακτικά μοντέλα αποποινικοποίησης που εφαρμόζονται σε όλο τον κόσμο και τα πιθανά οφέλη τους. (Σημειωτέον ότι Πορτογαλία, Ισπανία, Τσεχία, Ιταλία, Γερμανία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισραήλ, Καναδάς, Ουρουγουάη, αλλά και 24 Πολιτείες των ΗΠΑ, έχουν δοκιμάσει εναλλακτικά μοντέλα αποποινικοποίησης της χρήσης). Ας πούμε μόνο ότι σε έναν κόσμο που αλλάζει και εξελίσσεται είναι δύσκολο να διατείνεται κάποιος ότι η γη παραμένει επίπεδη.
4. Σχετικά με το θέμα της αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού, o Μητροπολίτης με εκπλήσσει ιδιαίτερα δυσάρεστα για έναν άνθρωπο που έχει 98% ανικανότητα, θυμίζοντας του το Αποστολικό: «όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Πλέον αυτού, ο ίδιος ο Ξηρός έδωσε ίσως την πιο ενδιαφέρουσα απάντηση στις ανησυχίες του ιερωμένου: δήλωσε ότι αρνείται να επωφεληθεί του νέου νόμου, δηλαδή αρνείται να φορέσει ¨βραχιολάκι¨ για θρησκευτικούς λόγους!
5. Στο ζήτημα της ενίσχυσης του θρησκευτικού ¨φρονήματος¨ θεωρώ ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι προσωπική υπόθεση του καθενός που, δεν πρέπει να εκδηλώνονται ούτε δια της βίας (υποχρεωτική συμμετοχή) ούτε με τυμπανοκρουσίες. Τον ρόλο της προσέλκυσης των μαθητών στην Εκκλησία, μπορεί να τον αναλάβει η ίδια η Εκκλησία. Δεν είναι ρόλος που αναλογεί στις υποχρεώσεις του σχολείου και, πάντως, το φρόνημα των μαθητών δεν ενισχύεται από τις εικόνες που ήταν ή είναι κρεμασμένες στις σχολικές αίθουσες.
6. Η επάρκεια γνώσης, εμπειρίας κλπ του Μητροπολίτη στα θέματα της εκπαίδευσης είναι προφανώς μονοδιάστατη και δογματική. Αλλιώς δεν θα αγωνιούσε για την κατάργηση των «βραβείων». Χριστιανικά μιλώντας, εξάλλου, το ισχυρότερο κίνητρο αυτοβελτίωσης είναι η προσωπική ηθική καταξίωση και ικανοποίηση που δεν προκύπτει από τη σύγκριση με τις «επιδόσεις» των άλλων, και μάλιστα των ανθρώπων που μετέχουν στο ίδιο σχολικό περιβάλλον. Ούτε θα αγωνιούσε για τους «αιώνιους» φοιτητές, αφού αν ήξερε θα γνώριζε ότι ούτε επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του πανεπιστημίου, δεν συμμετέχουν κατά κανόνα στην πανεπιστημιακή ζωή κατά κανέναν τρόπο, και, πάντως, δικαιούνται (και δη «χριστιανικά» μιλώντας) την ευκαιρία να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους όποτε τους το επιτρέψουν οι προτεραιότητές τους. Από το σημείο δε αυτό μέχρι το να προεξοφλεί ο μάντης-Μητροπολίτης ότι ειδικά αυτοί, οι «αιωνόβιοι» (sic) φοιτητές είναι υπεύθυνοι για παραβατικές συμπεριφορές εντός ή εκτός πανεπιστημιακού χώρου, πάει πραγματικά πολύ όταν γνωρίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών εργάζονται. Άλλωστε, θα έπρεπε να θυμηθεί από τις σπουδές του ότι πολλοί «αιωνόβιοι» φοιτητές κατάφεραν να τελειώσουν τις σπουδές τους διαπρέποντας στη κοινωνία και στην επιστήμη. Σε κάθε περίπτωση του θυμίζω το «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα».
7. Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η τόσο αγαστή κατά τον Μητροπολίτη συνέχεια Ελληνισμού-Χριστιανισμού δεν τεκμαίρεται από κάπου εκτός αν θεωρήσουμε τεκμήριό της την εστιασμένη καταστροφή μνημείων και ναών της κλασικής και ελληνιστικής αρχαιότητας προκειμένου, πέραν των άλλων, για την ανέγερση στην ίδια θέση και με τα υλικά της καταστροφής των νέων χριστιανικών εκκλησιών.
Τέτοιες επιστολές που μας θυμίζουν το «Διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες», προερχόμενες μάλιστα από έναν ιερωμένο, όχι μόνο δεν βοηθάνε στη δύσκολη συγκυρία που διανύει η χώρα μας, αλλά ταυτόχρονα ναρκοθετούν το έδαφος για μία κοινή συστράτευση σε τόσο κρίσιμες ώρες. Αν δε, ειδικότερα, λάβει κανείς υπόψη ότι εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης, εξασφαλίστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν 3.900.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ για την επισκευή μιας εκκλησίας στον Πύργο, μπορεί ανάλογα να αξιολογήσει και τις προτεραιότητες του καθενός…
«Γνώσεσθε την αλήθειαν, κ. Μητροπολίτη, και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς». ..
