ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Μ. ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Όπως είπατε και στην αρχή, η Ελλάδα είναι σε πρόγραμμα. Παρ’ όλ’ αυτά, μας ενδιαφέρει, και πάρα πολύ μάλιστα, η πορεία της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Και θέλω να σχολιάσω μερικά ζητήματα τα οποία τέθηκαν από εσάς τους εισηγητές. Είπατε για ισχνή ανάπτυξη. Δεν είπατε τη λέξη «ισχνή», αυτό όμως καταγράφηκε για πολύ μικρά ποσοστά. Κάνατε μια διαπίστωση. Όμως ποια είναι τα αίτια αυτής της διαπίστωσης; Γιατί υπάρχει ισχνή ανάπτυξη; Γιατί υπάρχει μεγάλη ανεργία στην ΕΕ; Γιατί δεν υπάρχει σύγκλιση και αντίθετα υπάρχει απόκλιση, όπως είπανε κι άλλοι συνάδελφοί μου προηγουμένως. Απόκλιση σε όλα τα ζητήματα: και στο εισόδημα και στις κοινωνικές κατακτήσεις και στις κοινωνικές πορείες. Ποια είναι τα αίτια κατά τη γνώμη μου; Είναι η πολιτική λιτότητας, είναι η άνιση ανάπτυξη που, όπως είπατε αλλά δεν το αναλύσατε, άλλες χώρες έχουν υψηλότατα πλεονάσματα, γεγονός που παραβιάζει τις συνθήκες της ΕΕ, και άλλες χώρες έχουν μικρά πλεονάσματα και βεβαίως έχουν και ελλείμματα κυρίως. Άρα αν μάλιστα κάνουμε σύγκριση, ανεξάρτητα πώς μοιράζεται ο πλούτος, οι ΗΠΑ βγήκαν από την κρίση εδώ και 3,5 – 4 χρόνια τώρα, ενώ η Ευρώπη ακόμα τσαλαβουτάει, μπουσουλάει σε μια κατάσταση υφεσιακή. Θα έλεγα την παροιμία «ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε» που λέμε και στη χώρα μου. Ειπώθηκε ότι μπορούμε να βγάλουμε το μέσο όρο αν το κεφάλι είναι στον πάγο και τα πόδια είναι στο φούρνο. Η Ελλάδα είναι και με το κεφάλι στον πάγο για έξι χρόνια και με τα πόδια στο φούρνο. Τα προγράμματα τα έξι χρόνια είναι σε λάθος. Το έχουν ομολογήσει και το ΔΝΤ και η ΕΕ. Λάθος οι πολλαπλασιαστές, λάθος εκείνο, λάθος το άλλο. Η ανεργία εκτοξεύτηκε, το χρέος εκτοξεύτηκε, το μέσο εισόδημα κατρακύλησε. Μιλάτε λοιπόν για μεταρρυθμίσεις. Και κάνω ερώτηση: η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας είναι να μην έχει η Ελλάδα το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας; Ευχαριστώ.
