Προϋπολογισμός ανάγκης
Συνάδελφοι, ακούγοντας την Αντιπολίτευση, μου ήρθαν στον νου οι στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη ωσάν τα θύματά σας – Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ – να φωνάζουν με τους στίχους αυτούς του Αναγνωστάκη. Ακούστε τους:
«Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε – χάναμε ὁλοένα
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας.»
Γιατί, συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, αφήσατε πίσω σας μια χώρα λεηλατημένη σε ερείπια. Από πού να αρχίσεις την ανοικοδόμηση και μάλιστα σε ένα εχθρικό περίγυρο που φωνάζετε; Από αυτό το κράτος το πελατειακό χωρίς δομές, με μια τεράστια γραφειοκρατία, χωρίς ποιότητα υπηρεσιών, κράτος-λάφυρο, κρατικοδίαιτο στους ημέτερους;
Ο Προϋπολογισμός είναι ένας προϋπολογισμός ανάγκης. Πηγάζει από το τρίτο μνημόνιο που αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε το 2015 και που με μεγάλη της χαρά και μεγάλη της ανυπομονησία συνυπόγραψε και η Νέα Δημοκρατία.
Σημείο πρώτο: σε ό,τι αφορά τα νούμερα της ανάπτυξης και των επενδύσεων που αμφισβητεί η αντιπολίτευση, κόντρα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Ναι, είναι αλήθεια ότι το 2,7% της ανάπτυξης και το 9,1% των επενδύσεων είναι φιλόδοξα νούμερα, αλλά είναι ρεαλιστικά.
Σημείο δεύτερο: Μας κατηγορεί η αντιπολίτευση, ότι ο προϋπολογισμός που καταθέτουμε είναι βαρύς, γιατί αυξάνουμε τα έσοδα, με φόρους κατά 2,5 δισ. ευρώ. Το κάνουμε για την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Επιδιώκουμε την προστασία των αδύναμων οικονομικά, την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, την προστασία της πρώτης κατοικίας και την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων.
Όλα αυτά είναι η απάντηση σε όσους απαξιώνουν τη μεγάλη προσπάθεια της Αριστεράς. Είδε κανείς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατά τα προηγούμενα χρόνια να παίρνουν ανάλογα μέτρα για την υπεράσπιση των πιο αδύναμων; Πιστεύει κανείς ότι θα το κάνανε τώρα αν κυβερνούσαν;
