Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα πρώτα να προχωρήσω σε ένα προσωπικό, θα έλεγα, ζήτημα, να ευχαριστήσω την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για την συμβολική της κίνηση, το ότι αποφάσισε να μου αναθέσει να κάνω την σημερινή εισήγηση, διότι θεώρησε ότι στις 14 Αυγούστου 2015 ήμουν εισηγητής του μνημονίου και σήμερα να είμαι εισηγητής σε ένα νομοσχέδιο που ανοίγει τον δρόμο για να τελειώσει επιτέλους το μνημόνιο τον Αύγουστο που μας έρχεται.
Θυμάμαι, με αφορμή αυτό, τι γινόταν εκείνη την περίοδο. Γίναμε Κυβέρνηση σε μια χρεοκοπημένη και λεηλατημένη χώρα. Ο κόσμος βρισκόταν καθημερινά στους δρόμους. Θυμήθηκα τώρα μια λατινική φράση, «corruptio optimi pessima», που σημαίνει ότι η διαφθορά των αρίστων είναι χειρότερη από άλλες διαφθορές.
«Έρημη Χώρα» κι η ελπίδα στο βάθος
Ο Σεφέρης, μάλιστα, για την «Έρημη Χώρα» του Έλιοτ είχε πει: «στεγνή, στέρφα και άνυδρη, έρημη χώρα, χωρίς ελπίδα σωτηρίας». Τότε, λοιπόν, αυτό ήταν, όταν αναλάβαμε την Κυβέρνηση, σε αυτήν την κατάσταση. Δώσαμε μια τιτάνια μάχη επί έξι μήνες μέσα και έξω από την Ελλάδα.
Όλοι θυμόμαστε την «αριστερή παρένθεση». Αυτοεκπληρούμενες προφητείες, ακόμη και στα capital controls!
Να θυμηθούμε τον περιβόητο Ντάισελμπλουμ που έδωσε σήμα για απόσυρση των καταθέσεων από τις τράπεζες;
Να θυμηθούμε από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, δεν θέλω τώρα να θυμίσω, επώνυμα στελέχη που προσδιόριζαν μάλιστα και την ημέρα που θα γινόντουσαν τα capital controls και δεν θα υπήρχαν λεφτά στις τράπεζες; Να μην ξύσω πληγές για κεντρικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας!
Δώσαμε, λοιπόν, συνάδελφοι, μάχη μόνοι μας κυριολεκτικά, και από Ανατολή και από Δύση.
Μόνο τα κινήματα τότε της Ευρώπης και εν γένει της Αμερικής μάς στήριζαν, καθώς και οι διανοούμενοι. Είχαμε αντίπαλους αυτό το εδραιωμένο καθεστώς των ΜΜΕ της χώρας που είχαν σαν γραμμή, σαν αξία θα έλεγα γι’ αυτούς, τα ψέματα, τη διαστρέβλωση, την προπαγάνδα.
Σταθήκαμε όρθιοι, αλλά δεν βγήκε το σχέδιό μας. Συμβιβαστήκαμε, προσπαθώντας να κερδίσουμε χώρο και χρόνο. Αυτή τη φράση «να κερδίσουμε χρόνο και χώρο» την έχει πει ένας μεγάλος επαναστάτης που δεν θα πω το όνομά του. Ο νοών νοείτω.
Δεν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε, όμως, από την αρχή, γιατί είχαμε καθορισμένα πλαίσια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο Σεφέρης στους «Αργοναύτες» λέει -για την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το μετατρέπω εγώ- «ήταν η ελπίδα στο βάθος».
Έξοδος από το μνημόνιο
Το σημερινό νομοσχέδιο φέρνει άραγε νέα μέτρα; Εγώ λέω ναι. Φέρνει νέα μέτρα, τα οποία είναι θετικά για τα εργασιακά, για την υγεία, για τις αδειοδοτήσεις και τα επιχειρηματικά πάρκα, για το μοίρασμα στην οικονομία από το υπερπλεόνασμα, για το κοινωνικό κράτος. Πράγματι είναι καινούργια μέτρα, είναι προχωρημένα μέτρα. Αυτά, όμως, και μόνο είναι. Άρχισε πια ο κόσμος να βλέπει φως στην καταχνιά που μας είχατε βάλει. Η ελπίδα άρχισε να φαίνεται. Είμαστε ισότιμοι συνομιλητές.
Θυμίζω, διότι δεν πάει πολύς καιρός, περίπου τρία χρόνια, που δεν θέλανε στις συσκέψεις κορυφής τον εκπρόσωπο της χώρας μας, τον Πρωθυπουργό, να κάθεται μαζί, να φωτογραφίζεται μαζί τους. Αποφεύγανε να κάθονται δίπλα του. Το θυμόμαστε αυτό;
Κερδίσαμε την εμπιστοσύνη, γιατί υλοποιούσαμε τις δεσμεύσεις. Δίναμε σκληρή διαπραγμάτευση, αλλά όταν συμφωνούσαμε, τα τηρούσαμε και δεν κάναμε κολπάκια. Επομένως κερδίσαμε και την αξιοπιστία και λύνουμε τα συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας, που δεν μπορούσατε να αγγίξετε εσείς, όπως το Μακεδονικό. Σεβασμός πια υπάρχει για τη χώρα μας από παντού και δεν είναι αποπαίδι.
Χτυπήσαμε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, ναι ή όχι; Αναμφισβήτητα ναι. Θα μπορούσαμε περισσότερο; Ενδεχομένως ναι, όμως το θετικό αποτύπωμα έχει μείνει.
Ανορθώσαμε το ΕΣΥ; Το σώσαμε, δεν το ανορθώσαμε απλώς. Θα μπορούσαμε να κάνουμε ενδεχομένως περισσότερα; Πιθανόν. Εκεί θα δεχθούμε κριτική, αν υπάρχει.
Προχωρήσαμε σε ανάπτυξη μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια ύφεσης, ναι ή όχι; Βάλαμε τάξη στα δημοσιονομικά, ναι ή όχι; Ανέβηκαν οι εξαγωγές και μάλιστα πάρα πολύ και έχουμε πια ένα ισοζύγιο θετικό, ναι ή όχι;
Μειώθηκε η ανεργία από το 27% στο 20,1%, ναι ή όχι;
Γίνονται επενδύσεις στη χώρα μας, ναι ή όχι; Και γίνονται και πολλές μάλιστα.
Έχουμε κάνει επιτυχημένες εξόδους στις αγορές, ναι ή όχι; Έχουν κατρακυλήσει τα ομόλογα; Ακόμη και προχθές μειώθηκαν τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, παρά την κρίση που υπάρχει και από τον Τραμπ και από την Ιταλία;
Απορροφούμε πρώτοι στην Ευρώπη τα κονδύλια για τα προγράμματα, ναι ή όχι; Χρησιμοποιούμε νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, ναι ή όχι;
«Βγήκαμε στα ήρεμα νερά»
Συνάδελφοι, τον Αύγουστο η χώρα αλλάζει όχι μόνο σελίδα αλλά και κεφάλαιο. Δεν έχουμε πια επιτροπεία. Θα έχουμε -για να μιλάμε καθαρά- ενισχυμένη παρακολούθηση. Γιατί αυτό; Να το εξηγήσουμε. Και όταν λέω αυξημένη, εννοώ σε σχέση με τα άλλα κράτη που βγήκαν από τα μνημόνια. Διότι έχουμε ένα τεράστιο χρέος. Το είπα και χθες. Το χρέος μας είναι παραπάνω από το άθροισμα του χρέους όλων των υπόλοιπων κρατών που είχαν μνημόνιο. Θα γίνει απομείωση. Θέλουν, λοιπόν, να παρακολουθούν -υπογραμμίζω τη λέξη «παρακολουθούν»- οι πιστωτές την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας. Παρακολούθηση δεν σημαίνει εποπτεία και επιτροπεία.
Και έχουν αυξηθεί οι δυνατότητες διαπραγμάτευσής μας γιατί από τον Αύγουστο, αφού θα έχει γίνει και απομείωση του χρέους, θα έχουμε περισσότερους βαθμούς ελευθερίας. Άρα, ανοίγουν και νέα κεφάλαια. Και θα θέλαμε τις υποδείξεις της Αντιπολίτευσης για το ποια θέματα πρέπει μετά τον Αύγουστο να θέσουμε ξανά σε διαπραγμάτευση. Και εκεί θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα, όχι μόνο σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, αλλά σε σχέση με εμάς τους ίδιους: Πώς θα διαμορφώσουμε εμείς -και η Κυβέρνηση και οι Βουλευτές και ο ΣΥΡΙΖΑ- έναν δρόμο για αυτό που ονομάζουμε ολιστική ανάπτυξη. Θα πρέπει να εγκύψουμε και να κουβεντιάσουμε, αν θέλουν τα κόμματα να κουβεντιάσουμε μαζί τους. Να πάμε σε αυτή την πορεία που θα έχει περιφερειακή, τοπική και εθνική θετική γραμμή, ναι ή όχι; Θα κάνουμε τέτοιες συζητήσεις στη Βουλή επιτέλους;
Κύριοι συνάδελφοι, στις εκλογές του 2019 -απευθύνομαι στη Νέα Δημοκρατία- θα χάσετε πάλι, γιατί ο κόσμος δεν ξεχνά. Όπως και να εμφανίζεστε, δεν έχετε ιδεολογική και πολιτική ραχοκοκαλιά.
Θυμάμαι κάτι που είχε πει ο Δημήτρης Καμπούρογλου: «Καθαρό πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλά ό,τι δεν ελερώθη».
Και εσείς μπορεί να θέλετε να ξεπλυθείτε, αλλά έχετε λερώσει τη φωλιά σας. Ακόμη και σε ζητήματα όπου είχαν βάλει τα πλαίσια οι πρόγονοί σας, όπως το Μακεδονικό, ταλαντεύεστε μεταξύ της ακροδεξιάς και της Δεξιάς σας. Ο ΣΥΡΙΖΑ τολμά και σε αυτό το θέμα και σε όλα τα δύσκολα που μας κληρονομήσατε, γιατί έχει την εμπιστοσύνη του κόσμου -και συνεχίζει να την έχει-, του κόσμου της εργασίας, των απόκληρων, των νέων, της υγιούς, θα έλεγα, επιχειρηματικότητας.
Τελειώνοντας, θέλω να θυμηθώ και έναν στίχο του Ελύτη. Ναι, σήμερα με έχει πιάσει το φιλολογικό μου. «Τι χρώμα να έχει άραγε η ελπίδα;», λέει ο Ελύτης. «Θα είναι γαλάζια σαν τη θάλασσα, που ταξιδεύει σε μέρη άγνωστα και ονειρεμένα», καταλήγει. Πράγματι, το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στα απόνερα νερά, αψηφώντας και τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, αλλά και εξαφανίζοντας τους Λωτοφάγους. Δεν υπάρχουν πια λωτοφάγοι πολλοί στη χώρα μας. Πλέει πια στη γαλάζια θάλασσα.
Σας ευχαριστώ.
