Του Μάκη Μπαλαούρα, Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Όλα τα σφυριά στον ίδιο στόχο: τον ΣΥΡΙΖΑ. Μ’ ένα ντουφέκι, σαν τον κυνηγό που την στήνει για ώρες, προκειμένου να πυροβολήσει με τον παραμικρό τριγμό, την στήνουν για να αναδείξουν ως κύριο ζήτημα μια λάθος (ή σε μερικές περιπτώσεις, εσκεμμένη) τοποθέτηση στελέχους του κόμματος ή ακόμα χειρότερα, κατασκευάζουν την εικόνα που τους βολεύει, στην συνεχώς εντεινόμενη προπαγάνδα τους.
Ο κεντρικός καμβάς που στήνεται εδώ και καιρό, είναι η ταύτιση και η δήθεν προδιαγεγραμμένη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ. Με το κόμμα, δηλαδή, που προκαλεί ακόμα την οργή των πολιτών για το βίο και την πολιτεία του. Πολλά εύστοχα έχουν γραφτεί ως απάντηση στις αθλιότητες των στυλοβατών του συστήματος. Πολιτικής, ιδεολογικής, ιστορικής ή κοινωνιολογικής υφής.
Όλα αυτά όμως ενισχύονται αποφασιστικά από ένα μείζον πολιτικό και όχι μόνο κομματικό γεγονός που σημειώθηκε πριν λίγες μέρες. Η πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Που έφτασε ως εκεί αφού επί μήνες άνοιξαν τα γραφεία ή μάλλον άνοιξαν νέοι και μεγάλοι χώροι συνάντησης, συζήτησης, αντιπαράθεσης και σύνθεσης, πάνω σε ένα (εξαιρετικό) σχέδιο Διακήρυξης. Μια αριστερή αφήγηση για το παρόν, όπως το επηρέασε το παρελθόν όλων μας, από την ίδρυση του ΚΚΕ, τους λαϊκούς, ταξικούς και απελευθερωτικούς αγώνες, το ΕΑΜ, την ΕΔΑ, το ΚΚΕ Εσωτερικού, την προσφορά, μέσα από παράλληλους δρόμους, των συνιστωσών, έως τον έντονο χρωματισμό του σοσιαλισμού του άμεσου μέλλοντός μας.
Προσομοίωση Αριστερής εξουσίας με πυρήνα την εσωκομματική Δημοκρατία
Η Συνδιάσκεψη, των τριών χιλιάδων αντιπροσώπων, επρόκειτο για μια προσομοίωση αριστερής εξουσίας, με ρέοντα πολιτικό και σαφή λόγο, μεροληπτικό στην ταξικότητά του, μια συλλογική περιγραφή της κοινωνικής δυναμικής για το σήμερα, με ανάταξη του αποσυντηθεμένου κοινωνικού ιστού. Ο πυρήνας όλων αυτών δεν μπορεί παρά να είναι η εσωκομματική Δημοκρατία. Η παλιά θέση του τι δημοκρατία θέλεις για την κοινωνία, είναι από το τι δημοκρατία θέλεις για το κόμμα, έγινε αξίωμα. Δημοκρατία, συνεχώς εξελισσόμενη, με πρόσφατες δομικές συνεισφορές από τις σχέσεις του με τα κινήματα, από την οργάνωση, τον πλουραλισμό, την αγωνιστικότητα και την αυτονομία του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ που βγήκε ελπιδοφόρα ανάμεσα στα χημικά και τον αυταρχισμό στους δρόμους της Γένοβα, της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας. Με την πρόσθεση των μαθημάτων της άμεσης δημοκρατίας που πήραμε στις πλατείες. Με τα μαθήματα που μαθαίνουμε στο σύστημα των αυτόνομων πρωτοβουλιών Αλληλεγγύης.
Σε τι λοιπόν μοιάζει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ με την πορεία του ΠΑΣΟΚ; Ακόμα και το πλήθος πολιτών που εντάσσεται στο ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο που λένε δημοσίως, είναι “προσοχή μην μοιάσουμε στο ΠΑΣΟΚ !”.
Η ιστορία καλεί αυτό το νέο, όσο και παλιό, κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να βαθύνει την δημοκρατία και να πορευτεί ορμητικά στις απαιτήσεις της για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αι γενεαί πάσαι στρατεύονται οργανικά στο μέλλον.
Δημοσιεύτηκε στην “Ελευθεροτυπία”
