Η συνέντευξη Μπαλαούρα στη Γιάννα Παπαδάκου για τις γερμανικές αποζημιώσεις
Κύριε Μπαλαούρα συμμετείχατε επί χρόνια στις συζητήσεις για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Έχετε όμως υπόψη σας κι ένα περιστατικό, όπου δόθηκαν αποζημιώσεις.
Ένα γεγονός που αντιμετώπισα, όπως και τα άλλα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις, είναι ότι η Γερμανία, πιεζόμενη από δικαστήρια των ΗΠΑ, υποχρεώθηκε να πληρώσει αποζημιώσεις στους Εβραίους για τους ομήρους, αυτούς δηλαδή που έπαιρναν οι Γερμανοί από την κατεχόμενη Ευρώπη και τους πήγαιναν στη Γερμανία για να δουλεύουν στα εργοστάσια, π.χ. στη Ζίμενς, τη Μερσέντες κλπ.
Να θυμίσω ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν έστειλε στη Γερμανία ομήρους, γιατί υπήρξε η αντίσταση του ΕΑΜ που το 1943 έκανε μια μεγάλη διαδήλωση – πρέπει να συμμετείχαν πάνω από 200.000 άνθρωποι που αντιστάθηκαν στην εντολή του Χίτλερ να πάρει ομήρους από την Ελλάδα. Οι διαδηλωτές μπήκαν στο Υπουργείο Εργασίας και στο Δήμο της Αθήνας κι έκαψαν τις καταστάσεις και έτσι ο Χίτλερ δεν έκανε πολιτική επιστράτευση στην Ελλάδα. Οπότε από την Ελλάδα οι Γερμανοί πήρανε περίπου 5.000 ομήρους, αλλά μόνο από τα στρατόπεδα, όσους είχαν ήδη συλλάβει. Να προσθέσω επίσης ότι εκτός των ομήρων, ήταν και τα «πειραματόζωα»: οι άνθρωποι δηλαδή που οι Ναζί τους χρησιμοποιούσαν για πειραματόζωα, τους έπαιρναν το νεφρό και άλλα όργανα και έκαναν όλα αυτά τα τρομερά πράγματα.
Για να πληρώσουν λοιπόν τις αποζημιώσεις προς τους ομήρους και τα πειραματόζωα, οι γερμανικές αρχές έφτιαξαν ένα fund, ένα ειδικό ταμείο, όπου τα μισά λεφτά τα έβαλαν οι επιχειρήσεις στις οποίες οδηγήθηκαν για καταναγκαστική εργασία οι όμηροι, και τα αλλά μισά το γερμανικό κράτος. Αλλά τι έγινε στην Ελλάδα; Αρνήθηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, να δώσουν στοιχεία των ομήρων στις γερμανικές αρχές, αν και οι γερμανικές αρχές θέλανε πάρα πολύ να δώσουν τις αποζημιώσεις, γιατί δε θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ότι μόνο στην Ελλάδα, με τη μεγάλη αντίσταση δεν έδωσαν.
Πότε έγιναν όλα αυτά;
Είμαστε γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κι επειδή οι κυβερνήσεις αρνούνται να δώσουν στοιχεία, έρχονται οι εκπρόσωποι των γερμανικών Υπουργείων Εξωτερικών και Οικονομικών σε μας, στο Εθνικό Συμβούλιο για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις. Απευθύνθηκαν λοιπόν, στη Γενεύη, σε μένα, που ήμουν ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου και μου έδειξαν τα γράμματα προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, όπου δεν απαντούσαν και μου πρότειναν αντί να αποζημιώσεις να δώσουν υποτροφίες. Κι εγώ αρνήθηκα, με τη σύμφωνη γνώμη και του Γλέζου, τις υποτροφίες κι όλα αυτά γιατί κάποιοι άνθρωποι είχαν πάει για καταναγκαστική εργασία στα στρατόπεδα. Κι εμείς που είχαμε εντοπίσει τα ελληνικά στρατόπεδα και ξέραμε ότι ήταν 110, βρήκαμε τους ομήρους. Έτσι πήραν αποζημιώσεις 5.000 άτομα που είχαν πάει ως όμηροι κι πήρε ο καθένας τους, περίπου 4.500 δραχμές τότε. Δεν ήταν σπουδαίο ποσό αλλά ήταν μια συμβολική ηθική δικαίωση.
Ποια είναι η εκτίμηση της Επιτροπής για το συνολικό χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα;
Μια γενική εκτίμηση της Επιτροπής και του Εθνικού Συμβουλίου για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις – στην οποία συμφωνούν οι περισσότεροι – είναι ότι το συνολικό χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, που περιλαμβάνει τα πάντα (καταστροφές, ανθρώπινες ζωές, κλπ.) είναι στα 471 δις. ευρώ. Από αυτά τα 12 δισ. ευρώ περίπου ήταν το κατοχικό δάνειο. Προφανώς, άμα παίρναμε αυτά τα λεφτά, θα το υπερκάλυπταν το χρέος μας. Και να προσθέσω ότι υπάρχουν Γερμανοί, εγώ ο ίδιος έχω συμμετάσχει στη Γερμανία σε διαδηλώσεις, με πολίτες, καθηγητές πανεπιστημίου, νέους ανθρώπους που είναι μαζί μας, στην πληρωμή των γερμανικών αποζημιώσεων: οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν μπροστά, κάνουν συγκεντρώσεις, βάζουν φωτογραφίες των νεκρών του Διστόμου, Βιάννου, των Καλαβρύτων, είναι σύμμαχοί μας αλλά κυρίως είναι σύντροφοί μας.
Πόσο εφικτό είναι να πούμε σήμερα ότι θα έρθουν κάποια χρήματα από τις γερμανικές αποζημιώσεις;
Μέσα στο Φλεβάρη έρχεται το πόρισμα της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής. Εδώ θα έχουμε τη συμβολική παράδοση από τον κ. Βούτση στον κ. Σόιμπλε. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο έργο. Και να σας πω το εξής: συμμετείχα παλαιότερα στο Δικαστήριο της Χάγης όπου πήγε η γνωστή ιστορία του Διστόμου. Τα ελληνικά δικαστήρια και ο Άρειος Πάγος είχανε αποφασίσει ότι τα θύματα έπρεπε να αποζημιωθούν. Δυστυχώς όμως η τότε κυβέρνηση έβαλε τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τον κ. Ματθία και ανέτρεψε ην απόφαση του Αρείου Πάγου μέσω ενός ειδικού Τμήματος του ανώτατου δικαστηρίου.
Επομένως, τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα;
Αν και υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση από την κα Μέρκελ σήμερα, κατά βάση η Γερμανία δεν θέλει να πληρώσει γιατί φοβάται ότι θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, όπως για τη Πολωνία. Θέλει αγώνα για να αλλάξει κάτι, κι εμείς είμαστε η πρώτη κυβέρνηση, η οποία έθεσε και θέτει το θέμα και σε ό,τι αφορά το πόρισμα του ελληνικού Κοινοβουλίου, και σε ότι αφορά τη θέση του Πρωθυπουργού που την έχει καταστήσει γνωστή και στην γερμανική κυβέρνηση και στην ελληνική κοινή γνώμη ότι θα διεκδικήσουμε ότι μας οφείλουν.
Παρακολουθείστε την συνέντευξη του Μ. Μπαλαούρα στην εκπομπή “CHECKPOINT ” της Γιάννας Παπαδάκου στο κανάλι του ALPHA :
Ολόκληρη η εκπομπή
