Έμπαινε το Φθινόπωρο του ’72, στο εστιατόριο της ΑΣΟΕΕ. Ένας τύπος που έγερνε ο ένας ώμος του, με μάγκικο ύφος, περισσότερο σαν να μου ανακοίνωνε, ρώτησε “μπορώ να καθίσω;”. Κάθισε μόνος του: “σε έχω καιρό τώρα εντοπίσει και σε γουστάρω…”,